Nagłówek

FAQ

FAQ
Aby osobie powracającej z zagranicy zaliczyć okres zatrudnienia za granicą, osoba ta powinna pamiętać, żeby przed wyjazdem do Polski wystąpić o dokument U1 potwierdzający okresy ubezpieczenia i zatrudnienia przebyte za granicą. W przypadku braku tego dokumentu wojewódzki urząd pracy wystąpi o potwierdzenie okresów zatrudnienia przebytych za granicą na podstawie dokumentów przedłożonych przez osobę wraz z wnioskiem o zasiłek dla bezrobotnych.
Pracodawca zainteresowany zamówieniem szkolenia dostosowanego do jego potrzeb w ramach trójstronnej umowy szkoleniowej, składa w powiatowym urzędzie pracy właściwym ze względu na siedzibę pracodawcy albo miejsce prowadzenia działalności, wniosek zawierający:
  • nazwę pracodawcy, adres siedziby i miejsce prowadzenia działalności;
  • oznaczenie przeważającego rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej według Polskiej Klasyfikacji Działalności;
  • wskazanie pożądanego poziomu i rodzaju wykształcenia lub kwalifikacji kandydatów na szkolenie;
  • wskazanie zakresu umiejętności, uprawnień, kwalifikacji do uzyskania w wyniku szkolenia;
  • wskazanie liczby uczestników szkolenia.
Wniosek zawierać może także wskazanie preferowanego realizatora szkolenia, terminu i miejsca realizacji. Do wniosku pracodawca dołącza:
  • zobowiązanie do zatrudnienia bezrobotnych skierowanych na szkolenie na okres co najmniej 6 miesięcy w trakcie lub po ukończeniu szkolenia lub po zdaniu egzaminu, jeśli został przeprowadzony;
  • zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis.
Pracodawca chcąc otrzymać refundację, składa odpowiedni wniosek w Powiatowym Urzędzie Pracy.

Wniosek o refundację kosztów składek na ubezpieczenia społeczne należy złożyć przed zatrudnieniem osoby bezrobotnej. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku przez Powiatowy Urząd Pracy oraz podpisaniu umowy określającej warunki refundacji, możliwe jest zatrudnienie skierowanej osoby bezrobotnej.
Formularz wniosku o wpis do Rejestru Instytucji Szkoleniowych dostępny jest na stronie RIS.  Wypełniony elektronicznie wniosek można: podpisać bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub podpisać potwierdzonym profilem zaufanym elektronicznej platformy usług administracji publicznej.

Formularz wniosku o wpis można również wypełnić ręcznie lub w wersji Word. Wzór wniosku o wpis stanowi załącznik do rozporządzenia w sprawie rejestru instytucji szkoleniowych. Wypełniony i podpisany wniosek należy złożyć (przesłać) do właściwego wojewódzkiego urzędu pracy.

Wpis do rejestru jest bezpłatny.
Osoba może zarejestrować się jako osoba bezrobotna w dowolnym momencie, gdyż  ustawa o promocji zatrudnienia nie narzuca określonego terminu. Należy jednak podkreślić, że wszelkie uprawnienia wynikające z nabycia statusu osoby bezrobotnej przyznawane są od daty rejestracji. Warto również zwrócić uwagę na fakt, iż w przypadku ustalenia prawa do zasiłku badany jest okres 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania. 
W ramach bonu stażowego starosta finansuje:
  • koszty przejazdu do i z miejsca odbywania stażu – w formie ryczałtu, do wysokości 600 zł, wypłacanego bezrobotnemu w miesięcznych transzach w wysokości do 100 zł, łącznie ze stypendium;
  • koszty niezbędnych badań lekarskich lub psychologicznych – w formie wpłaty na konto wykonawcy badania.
Pracodawcy, który zatrudni bezrobotnego przez deklarowany okres 6 miesięcy, starosta wypłaca premię w wysokości 1500zł. Premia i maksymalna kwota ryczałtu podlegają waloryzacji.
W ramach bonu zatrudnieniowego Powiatowy Urząd Pracy przez okres 12 miesięcy refunduje pracodawcy część kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości zasiłku dla bezrobotnych.

Warunkiem otrzymania refundacji jest zawarcie umowy i zobowiązanie pracodawcy do zatrudnienia bezrobotnego przez okres 18 miesięcy.
W myśl unijnych przepisów o koordynacji  zaliczenie okresów ubezpieczenia spełnionych za granicą może nastąpić wyłącznie pod warunkiem spełnienia przez bezrobotnego ostatniego okresu ubezpieczenia na terytorium państwa, w którym ubiega się on o zasiłek, czyli w tym przypadku na terytorium Polski. Jak wynika z powyższego pytania, osoba zainteresowana ostatni okres ubezpieczenia z tytułu zatrudnienia spełniła na terytorium Wielkiej Brytanii. W związku z powyższym okres jej pracy za granicą nie może być zaliczony do przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych w Polsce.
Od tej generalnej zasady istnieje jednak wyjątek , zgodnie z którym bezrobotny, który oddaje się do dyspozycji służb zatrudnienia na terytorium państwa, w którym zamieszkuje lub który powraca na to terytorium korzysta ze świadczeń zgodnie z ustawodawstwem tego państwa tak, jakby był tam ostatnio zatrudniony. Tak więc, warunkiem uzyskania zasiłku dla bezrobotnych w Polsce, jeżeli nie była ona państwem ostatniego zatrudnienia, jest wykazanie, że podczas pracy za granicą ciągle zamieszkiwaliśmy w Polsce. Zgodnie z unijnymi przepisami o koordynacji  przy ustalaniu miejsca zamieszkania danej osoby należy porównać czas trwania i ciągłość pobytu danej osoby w obu państwach, a także dokonać analizy sytuacji osobistej tej osoby, na którą składają się: charakter i specyfika jej pracy, jej więzi rodzinne, prowadzenie jakiejkolwiek działalności o charakterze niezarobkowym, jej sytuacja mieszkaniowa oraz państwo, w którym dana osoba uważana jest za rezydenta dla celów podatkowych. Jednocześnie należy zaznaczyć, że miejsce zwykłego zamieszkania nie jest równoznaczne z miejscem stałego zameldowania. W myśl unijnych przepisów o koordynacji  dopiero w przypadku, gdy ww. kryteria nie pozwolą na jednoznaczne ustalenie zwykłego miejsca zamieszkania danej osoby, można wziąć pod uwagę zamiar tej osoby oraz cel jej wyjazdu do innego państwa.
Po złożeniu wniosku o przyznanie prawa do zasiłku dla bezrobotnych w wojewódzkim urzędzie pracy, osoba bezrobotna zobowiązana jest do złożenia, pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, oświadczenia dotyczącego jej sytuacji życiowej podczas pracy za granicą, na podstawie którego wojewódzki urząd pracy ustali, gdzie znajdowało się jej miejsce zwykłego zamieszkania w trakcie pracy za granicą.
Zasiłek dla bezrobotnych to świadczenie, wypłacane osobom bezrobotnym przez powiatowe urzędy pracy po dokonaniu formalnej rejestracji i spełnieniu odpowiednich warunków.

Przejdź na stronę Zasiłek dla osób bezrobotnych, aby dowiedzieć się więcej.
Zgodnie z art. 45 TFUE swobodny przepływ pracowników opiera się na równym traktowaniu obywateli państw UE w zakresie wynagrodzenia oraz innych warunków pracy i zatrudnienia.

Osoby posiadające obywatelstwo państwa członkowskiego UE, Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Szwajcarii mogą podejmować pracę w Polsce bez konieczności uzyskania pozwolenia na pracę.

Należy pamiętać, że każdy obywatel UE, EOG lub Szwajcarii oraz członek jego rodziny niebędący obywatelem tych państw, może przebywać na terytorium Polski do 3 miesięcy, bez konieczności zarejestrowania pobytu. W tym okresie każdy obywatel UE, EOG lub Szwajcarii jest obowiązany posiadać ważny dokument podróży lub inny ważny dokument potwierdzający jego tożsamość i obywatelstwo. Członek rodziny niebędący obywatelem tych państw, obowiązany jest posiadać ważny dokument podróży oraz wizę, jeśli jest wymagana.

Jeżeli pobyt na terytorium Polski jest dłuższy niż 3 miesiące to każdy obywatel UE, EOG lub Szwajcarii jest obowiązany zarejestrować swój pobyt, a członek rodziny niebędący obywatelem tych państw jest obowiązany uzyskać kartę pobytu członka rodziny obywatela UE, EOG lub Szwajcarii. Więcej informacji znajdziesz na stronie Sieci Europejskich Ofert Pracy - EURES Polska.
Prace interwencyjne to zatrudnienie bezrobotnego przez pracodawcę (czyli przez jednostkę organizacyjną, chociażby nie posiadała osobowości prawnej, a także osobę fizyczną, jeżeli zatrudniają one co najmniej jednego pracownika) lub przedsiębiorcę niezatrudniającego pracownika, które nastąpiło w wyniku umowy zawartej z starostą i ma na celu wsparcie osób bezrobotnych.
Pomoc udzielana pracodawcom i przedsiębiorcom w ramach prac interwencyjnych jest udzielana zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.
Prace społecznie użyteczne to instrument rynku pracy przeznaczony wyłącznie dla bezrobotnych bez prawa do zasiłku korzystających ze świadczeń pomocy społecznej, a także dla osób biorących udział w kontrakcie socjalnym, indywidualnym programie usamodzielnienia, lokalnym programie pomocy społecznej lub indywidualnym programie zatrudnienia socjalnego, jeżeli podjęły uczestnictwo w tych formach w wyniku skierowania powiatowego urzędu pracy na podstawie art. 50 ust. 2.

Listę osób uprawnionych, które mogą być kierowane do wykonywania prac społecznie użytecznych na terenie gminy, sporządza kierownik ośrodka pomocy społecznej.

Prace te są organizowane przez gminę w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, organizacjach lub instytucjach statutowo zajmujących się pomocą charytatywną lub na rzecz społeczności lokalnej - na podstawie porozumienia zawartego między starostą a gminą, na rzecz której prace społecznie użyteczne będą wykonywane.
Roboty publiczne to zatrudnienie bezrobotnego w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy przy wykonywaniu prac organizowanych przez powiaty – z wyłączeniem prac organizowanych w urzędach pracy, gminy, organizacje pozarządowe statutowo zajmujące się problematyką ochrony środowiska, kultury, oświaty, kultury fizycznej i turystyki, opieki zdrowotnej, bezrobocia oraz pomocy społecznej, a także spółki wodne i ich związki, jeżeli prace te są finansowane lub dofinansowane ze środków samorządu terytorialnego, budżetu państwa, funduszy celowych, organizacji pozarządowych, spółek wodnych i ich związków.
Pracodawca musi uzyskać informację starosty o lokalnym rynku pracy, która potwierdza brak możliwości zrealizowania jego potrzeb kadrowych w oparciu o rejestry osób bezrobotnych i poszukujących pracy. W tym celu należy zgłosić ofertę pracy do urzędu pracy właściwego ze względu na miejsce wykonywania pracy. Oferta nie powinna zawierać wymagań wyższych niż normalnie wymagane dla określonej pozycji (np. znajomość języka obcego w przypadku gdy nie jest to konieczne na danym stanowisku). W przypadku braku zarejestrowanych bezrobotnych o odpowiednich kwalifikacjach, PUP wydaje w ciągu 14 dni od zgłoszenia oferty odpowiednią informację. W przypadku odnalezienia potencjalnie zainteresowanych bezrobotnych lub szukających pracy, PUP organizuje między nimi rekrutację i wydaje informację w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia złożenia oferty.

Informacja z PUP zawiera opinię na temat porównywalności proponowanego wynagrodzenia z poziomem zarobków na lokalnym rynku pracy.

Niezależnie od sytuacji na rynku pracy wymagane jest, aby zagraniczny pracownik otrzymywał wynagrodzenie nie niższe niż płace pracowników lokalnych na porównywalnym stanowisku.

Zezwolenie typu A wydawane jest na okres do 3 lat, jednak dla osób zatrudnianych w Polsce po raz pierwszy okres ten może być skrócony, według kryteriów określonych w lokalnych uregulowaniach.

W niektórych sytuacjach uzyskanie ww. informacji starosty nie jest wymagane. Dotyczy m.in. to stanowisk lub zawodów określonych w liście zawodów deficytowych publikowanych przez wojewodów, obywateli Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdowy i Ukrainy wykonujących prace pielęgnacyjno-opiekuńcze lub jako pomoc domowa oraz obywateli tych 5 krajów, którzy do tej pory pracowali na podstawie oświadczenia o zamiarze powierzenia wykonywania pracy przez przynajmniej 3 miesiące, trenerów lub sportowców wykonujących pracę na rzecz klubu sportowego i in.
W celu zatrudnienia cudzoziemca jako członka zarządu, firma musi wykazać poprzez odpowiednie dokumenty, że przynosi ona zyski (poziom rocznych zysków powinien przekraczać wysokość przeciętnego rocznego wynagrodzenia) oraz kreuje miejsca pracy (przynajmniej dwie osoby nie potrzebujące zezwolenia na pracę) – lub ma potencjał do osiągnięcia tych celów, przyczyniając się do importu nowych technologii lub innowacji.

Zezwolenie typu B wydawane jest na standardowy okres (do 3 lat), ale członkowie zarządów przedsiębiorstw zatrudniających powyżej 25 osób mogą starać się o wydanie zezwolenia na okres do 5 lat.
Typ C - dotyczy cudzoziemca wykonującego pracę u pracodawcy zagranicznego, delegowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 30 dni w roku kalendarzowym.

Typ D - dotyczy cudzoziemca wykonującego pracę u pracodawcy zagranicznego, nie posiadającego oddziału, zakładu lub innej formy zorganizowanej działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, delegowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu realizacji usługi o charakterze tymczasowym i okazjonalnym (usługa eksportowa).

Typ E - dotyczy cudzoziemca wykonującego pracę u pracodawcy zagranicznego, delegowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 3 miesiące w ciągu kolejnych 6 miesięcy w innym celu, niż wskazany w pkt C i D.

Pracownicy delegowani w ramach transferów wewnątrzkorporacyjnych, podobnie jak wszyscy pracownicy delegowani, muszą mieć zapewnione warunki zatrudnienia nie gorsze niż określone w polskim ustawodawstwie pracy w sferach takich jak czas pracy, nadgodziny, płaca minimalna, BHP, prawa rodzicielskie itp.

Ponadto, obywatele państw trzecich delegowani do Polski powinni otrzymywać wynagrodzenie na poziomie nie niższym niż 70 procent średniej płacy w regionie w którym spodziewane jest wykonywanie przez nich pracy.

Pracodawca zagraniczny zobligowany jest do wyznaczenia przedstawiciela w Polsce, który gromadzi podstawowe dokumenty związane z zatrudnieniem, umożliwiające sprawdzenie, czy ww. warunki zostały spełnione (ewidencja czasu pracy, umowy, dowody płatności itp.)

W przypadku usług eksportowych (typ D) aplikujący musi dostarczyć szczegółowe informacje na temat umowy.
Jeśli jesteś pracodawcą i chcesz zamieścić ogłoszenie o wolnym stanowisku, skorzystaj z tej strony.

Poszukując kandydata na wolne miejsce pracy pracodawca może zgłosić ofertę pracy do jednego powiatowego urzędu pracy – właściwego ze względu na jego siedzibę albo miejsce wykonywania pracy albo innego wybranego przez siebie urzędu. Urząd, który przyjmie ofertę bierze na siebie zadania w zakresie upowszechniania tej oferty, kontaktów z pracodawcą i osobami zarejestrowanymi oraz kierowania zarejestrowanych do pracodawcy.

Zgłaszając ofertę pracodawca może nie wyrazić zgody na podawanie do wiadomości publicznej informacji umożliwiających jego identyfikację przez osoby niezarejestrowane w powiatowym urzędzie pracy. Taka oferta będzie udostępniona w pełnym zakresie wyłącznie tym bezrobotnym lub poszukującym pracy, którzy spełniają wymagania określone w ofercie i których powiatowy urząd pracy skieruje do pracy u tego pracodawcy.

Powiatowy urząd pracy nie może przyjąć oferty pracy, jeżeli pracodawca zawarł w ofercie pracy wymagania, które naruszają zasadę równego traktowania w zatrudnieniu w rozumieniu przepisów prawa pracy i mogą dyskryminować kandydatów do pracy, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie lub orientację seksualną.

Powiatowy urząd pracy może odmówić przyjęcia oferty pracy, jeżeli pracodawca w okresie 365 dni przed dniem zgłoszenia oferty pracy został ukarany lub skazany prawomocnym wyrokiem za naruszenie przepisów prawa pracy albo jest objęty postępowaniem dotyczącym naruszenia przepisów prawa pracy.
Ze zwolnieniami monitorowanymi mamy do czynienia, kiedy w związku z rozwiązaniem stosunku pracy lub stosunku służbowego, które następuje z przyczyn dotyczących zakładu pracy, na rzecz pracowników będących w okresie wypowiedzenia, a także na rzecz pracowników zagrożonych wypowiedzeniem świadczone są usługi rynku pracy.

Zgodnie z art. 70 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy pracodawca zamierzający zwolnić co najmniej 50 pracowników w okresie 3 miesięcy, jest obowiązany uzgodnić z powiatowym urzędem pracy właściwym dla siedziby tego pracodawcy lub ze względu na miejsce wykonywania pracy, zakres i formy pomocy dla zwalnianych pracowników, dotyczące w szczególności:
  1. pośrednictwa pracy;
  2. poradnictwa zawodowego;
  3. szkoleń.
Ponadto w przypadku zwolnienia monitorowanego pracodawca jest obowiązany podjąć działania polegające na zapewnieniu pracownikom przewidzianym do zwolnienia lub będącym w trakcie wypowiedzenia lub w okresie 6 miesięcy po rozwiązaniu stosunku pracy lub stosunku służbowego usług rynku pracy realizowanych w formie programu. Program może być realizowany przez powiatowy urząd pracy, agencję zatrudnienia lub instytucję szkoleniową. Program może być finansowany przez pracodawcę, przez pracodawcę i odpowiednie jednostki administracji publicznej (tj. powiatowy urząd pracy) lub na podstawie porozumienia organizacji i osób prawnych z udziałem pracodawcy.

Pracodawcy, w ramach programu mogą na wniosek pracownika finansować świadczenie szkoleniowe. Świadczenie szkoleniowe jest przyznawane przez pracodawcę na wniosek pracownika i przysługuje po rozwiązaniu stosunku pracy lub stosunku służbowego na czas udziału pracownika w szkoleniach, przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy. Pracodawca wypłaca co miesiąc zwolnionemu pracownikowi, na podstawie zawartej z nim umowy, począwszy od miesiąca, w którym pracownik rozpoczął szkolenie, świadczenie szkoleniowe w wysokości równej wynagrodzeniu pracownika, obliczanemu jak za urlop wypoczynkowy, nie wyższej jednak niż 200 % minimalnego wynagrodzenia za pracę.
Zwrot kosztów opieki nad dzieckiem to możliwość zrefundowania bezrobotnym posiadającym co najmniej jedno dziecko do 7 roku życia lub co najmniej jedno dziecko niepełnosprawne do 18 roku życia  – po wcześniejszym udokumentowaniu – części kosztów poniesionych w związku z opieką nad:
  • dzieckiem lub dziećmi do lat siedmiu albo
  • osobą zależną, czyli taką, która ze względu na stan zdrowia lub wiek wymaga stałej opieki i jest połączona więzami rodzinnymi, powinowactwem lub zamieszkuje we wspólnym gospodarstwie domowym z osobą bezrobotną.
Warunkiem przyznania omawianej refundacji jest:
  • podjęcie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej; 
  • skierowanie na staż, przygotowanie zawodowe dorosłych lub szkolenie 
oraz osiąganie z tego tytułu miesięcznie przychodów nieprzekraczających minimalnego wynagrodzenia za pracę. 
Jeśli chcesz ubiegać się o refundację kosztów opieki nad dzieckiem, złóż we właściwym powiatowym urzędzie pracy wniosek wraz z załącznikami, które potwierdzą, jakie koszty poniosłeś (np. faktura z przedszkola).
O zwrot kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania może się ubiegać osoba na podstawie skierowania PUP która podjęła:
  • zatrudnienie lub inną pracę zarobkową,
  • staż,
  • przygotowanie zawodowe dorosłych,
  • prace społecznie użyteczne poza miejscem zamieszkania lub pobytu
  • oraz uzyskuje wynagrodzenie lub inny przychód w wysokości nieprzekraczającej 200% minimalnego wynagrodzenia brutto za pracę.
Ponadto o zwrot kosztów dojazdu i powrotu mogą ubiegać się osoby skierowane przez PUP:
  • na zajęcia z zakresu poradnictwa zawodowego lub pomocy w aktywnym poszukiwaniu pracy i dojeżdża do tych miejsc,
  • do pracodawcy który zgłosił ofertę pracy, jeżeli siedziba tego pracodawcy znajduje się poza miejscem zamieszkania bezrobotnego,
  • na badania lekarskie lub psychologiczne i powrotu do miejsca zamieszkania.
O zwrot kosztów zakwaterowania może ubiegać się osoba, która spełnia łącznie warunki:
  • na podstawie skierowania PUP podjęła  zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, staż, przygotowanie zawodowe dorosłych poza miejscem zamieszkania w miejscowości, do której czas dojazdu i powrotu do miejsca stałego zamieszkania wynosi łącznie ponad 3 godziny dziennie;  
  • mieszka w hotelu lub wynajętym mieszkaniu w miejscowości  lub w pobliżu miejscowości, w której jest zatrudniona, wykonuje inną pracę zarobkową, odbywa staż lub przygotowanie zawodowe dorosłych;
  • uzyskuje wynagrodzenie lub inny przychód w wysokości nieprzekraczającej 200% minimalnego wynagrodzenia brutto za pracę obowiązującego w miesiącu, za który jest dokonywany zwrot kosztów zakwaterowania.
Strona 9 z 9
— 25 pozycji na stronie
201 - 224 z 224.